𝓣𝔃𝓲𝓽𝔃𝓲𝓴𝓲-𝓑𝓵𝓸𝓰𝓢𝓹𝓸𝓽
❖AΦΙΕΡΩΜΑ❖
Η «Κυρά των Μαρασίων» : Έχασε τα παιδιά της κι έγινε μάνα όλων των παιδιών της Ελλάδας… Ιδιαίτερα των στρατευμένων │ 12 χρόνια από τον θάνατό της
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
Την Δευτέρα 19 Ιουνίου 2023 συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από τον θάνατο της κυρά Βασιλικής Λαμπίδου-Φωτακάκη, της «Κυράς των Μαρασίων», η οποία κάθε μέρα για 50 χρόνια, σαν την «Κυρά της Ρω» στο Καστελλόριζο, έκανε την έπαρση και την υποστολή της ελληνικής σημαίας στην αυλή της, στα ακριτικά Μαράσια Εβρου, κοντά στα Ελληνοτουρκικά σύνορα
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
23 Ιουν │10:48
Κάθε μέρα για 50 χρόνια, σαν την «Κυρά της Ρω» στο Καστελλόριζο, η Βασιλική Λαμπίδου έκανε την έπαρση και την υποστολή της ελληνικής σημαίας στην αυλή της, στα ακριτικά Μαράσια Εβρου, μόλις 300 μέτρα από το τουρκικό φυλάκιο, με φυσικό σύνορο τον Έβρο. Όταν δεν βαστούσαν πια τα πόδια της, κάθε πρωί ένας στρατιώτης την επισκεπτόταν στο σπίτι της και την βοηθούσε να βαδίσει μέχρι τον ιστό, για να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία.
Η Βασιλική Λαμπίδου γεννήθηκε στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης το 1904, πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς και πήγε Αδριανούπολη, Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου, Σάκο Νέας Ορεστιάδας και τελικά, το 1962, στα Μαράσια της Ορεστιάδας Έβρου, στο τελευταίο σπίτι του χωριού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο των Μαρασίων, όπου ρίζωσε…
Ήταν η μάνα και η γιαγιά για τους στρατιώτες που φρουρούν τα σύνορα, μια ζεστή οικογενειακή παρουσία για τους ακρίτες που την αγαπούσαν, της έλεγαν τα προβλήματά τους, τους καημούς και τις ανησυχίες τους. Κι εκείνη τους μαγείρευε το φαγητό τους, τους φρόντιζε τα ρούχα τους και υπηρετούσε μαζί τους την Ελλάδα πατρίδα, σηκώνοντας κάθε πρωί τη σημαία και υποστέλλοντάς την με τη δύση του ηλίου. «Να ξέρουν ότι εδώ είναι Ελλάδα, τόπος περήφανος» έλεγε. Το μόνο που είχε ζητήσει για την εθνική της προσφορά ήταν «μια καινούργια σημαία κάθε τόσο, γιατί καθώς κυματίζει η σημαία στον ελληνικό ουρανό, σκίζεται το πανί της πάνω στον ιστό».
Η Ακαδημία Αθηνών την βράβευσε το 2007. Ήλθε στην Αθήνα με το μαύρο μαντίλι της χηρείας της - είχε τέσσερα παιδιά που δεν ζει κανένα - και υποβασταζομένη από νέους του Τριγώνου Έβρου παρέλαβε το Βραβείο της «για την πολυετή προσφορά της στους στρατευσίμους». «Αυτά είναι τα παιδιά μου, φορούν το χακί για την Ελλάδα μας, χαρά μου και καθήκον μου να τα φροντίζω» ήταν η απάντησή της. Όπως όλοι οι Ελληνες, οι ξεριζωμένοι από τον τόπο που γεννήθηκαν, η κυρά Βασιλική Λαμπίδου τίμησε καθετί ελληνικό και η Σημαία ήταν για εκείνην η δική της αποστολή.
Όταν πέθανε, στα 107 της χρόνια, ο ελληνικός στρατός «ως μικρή αναγνώριση στο μεγαλόπνοο έργο της» ανέλαβε τη δαπάνη της κηδείας της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστειλε στεφάνι και παρών στην εξόδιο ακολουθία ήταν και ο αρχηγός του ΓΕΣ, Φράγκος Φραγκούλης.
Οι δημοσιογράφοι που συνόδευαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα Θεοφάνια, τον Ιανουάριο του 2011, για τον Αγιασμό των υδάτων στον Άρδα, ακολούθησαν τον Πρόεδρο κ. Κάρολο Παπούλια στο Ελληνικό Φυλάκιο στα Μαράσια, όπως προέβλεπε το πρόγραμμα. Ο Πρόεδρος, αφού χαιρέτησε και αντάλλαξε δώρα με τους ακρίτες στρατιώτες, ζήτησε να συναντήσει στο σπίτι της την «Κυρά των Μαρασίων», τη μάνα των στρατιωτών, όπως κι έγινε. Την χαιρέτησε, την ευχαρίστησε για την καθημερινή προσφορά της και στις 20 Ιουνίου του 2011, όταν έμαθε για τον θάνατό της έστειλε συλλυπητήριο μήνυμα. Η κυρά Βασιλική, ήταν «η γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην πατρίδα και ενσάρκωσε την περηφάνια των ακριτών του Έβρου, διδάσκοντας ήθος και στάση ζωής», όπως έγραφε το συλλυπητήριο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Το παράδειγμα του αγνού της πατριωτισμού θα μείνει ζωντανό και πάντα επίκαιρο...». Όταν την είχαν ρωτήσει τότε οι δημοσιογράφοι γιατί ανέλαβε την ευθύνη της έπαρσης και υποστολής της ελληνικής σημαίας στην αυλή της, η Βασιλική Λαμπίδου είπε : «Πάντοτε πρέπει να κρατάμε ζωντανή την εθνική μας συνείδηση, γιατί οι καιροί ήταν και παραμένουν δύσκολοι». Η κυρά Βασιλική Λαμπίδου, σίγουρα ❜κεί ψηλά που πήγε θ❜ αντάμωσε την «Κυρά της Ρω», τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, που κι αυτή σήκωνε τη σημαία στο νησάκι της Ρω, απέναντι σπό την τουρκική ακτή, όπου η αρχαία Αντίφελλος, το σημερινό Κας. Θα ❜χουν πολλά να πουν οι δυό τους…
Πηγή : kathimerini.gr